Nagkaroon ba kayo ng mumurahing spaceship noong bata?

Para sa mga kabataang lalake, wala nang mas hihigit pa sa pagkakataong magkaroon ng isang laruang tulad ng robot at spaceship. Ito kasi ang maituturing na pinaka-pangkaraniwang laruan ng mga totoy noon, bukod pa sa bola o basketball, at s’yempre liban na rin ang mga kabataang lalake na may pusong babae pero ibang usapan na ‘yon. Astig pa kung hindi pangkaraniwan ang laki ng robot o spaceship mo. Mas astig kung naigagalaw pa ang mga parte nito tulad ng paa, kamay, at pakpak, at maaari pang i-costumize ito. Pero mas bibida ka sa mga kumpare mong bata kapag ang robot mo ay ‘yung nata-transform na spaceship at vice-versa. At kung sasamahan mo pa ng realistic na sound effects ang paglalaro ng mga robot at spaceship gamit ang mahiwaga mong boses, tipong mapapa-“tugsh! tuugsh!” ka kapag halimbawa’y sumusuntok ang bidang robot at mapapa-“weeeeeng! woosssssh!” kapag lumalanding naman ang spaceship, with matching talsik pa ng laway dahil emote na emote ka sa paglalaro – aba eh ikaw na ang hari ng mga laruan at ng mapaglarong imahinasyon!

"Tuuugsh! Eeeeeyngggsh!! Woossssh!!!"

Ang pagkahumaling ko sa mga laruang spaceship noong bata pa ako ay halos kapantay din ng pagkahilig ko sa mga robot. Ang pinagkaiba lang siguro ay hindi ako mahilig magdrowing ng mga spaceship noon, ‘di tulad ng mga robot na naglaan pa ako ng isang maliit na notebook para lang sa mga drowing ko (nabanggit ko na ito sa Combatron post ko). Hindi man ako mahilig sa mga sasakyang panghimpapawid tulad ng mga spaceship (hindi tulad ng tatay ko na mahilig sa mga eroplano, katunayan ay meron s’yang toy airplane collection na sinimulan n’yang kolektahin noong estudyante pa s’ya, at hanggang ngayon ay nakatago pa rin sa bodega, kinakalawang na ang iba at merong natutuklap na ang pintura sa sobrang kalumaan pero iniingatan pa rin ito ni itay, prized possession ito para sa kanya at akala mong ginto kung ituring), masasabi kong mas nagustuhan ko ang mga laruang spaceship lalo na ‘yung mga binebenta sa mga ukay-ukay, palengke at sa gilid ng simbahan kapag malapit na ang fiesta.

Napaka-imposibleng isipin ang isang palengke, tiangge, at ang mga gilid ng simbahan sa nalalapit na kapistahan na walang tindang laruan. Halos lahat ng mga produkto ay nilalako dito sa bagsak-presyong halaga tulad ng mga pagkain, damit, at kung anu-ano pa, kaya hindi maaaring mawala ang mga laruan dito tulad ng mga mumurahing spaceship. Madalas itong kasamang binebenta ng Water Game ('yung mumurahing laruang may lamang tubig na parang brick game pero imbis na pagpapatung-patungin 'yung bricks eh isu-shoot mo 'yung rings sa stick). At dahil bagsak-presyo nga, mabibili mo ang mumurahing spaceship sa napakamurang halaga (tipong mapapamura ka na lang sa sobrang mura! Biro lang). Sa tantiya ko ay hindi ito lalagpas ng beinte pesos noon. Ito ay bagamat imported ang halos lahat ng laruang spaceship na ito na nagmula pa sa China o Japan. At kahit maliit lang ito ay gumagalaw ang lahat ng parts nito na s’yang naging dahilan kung bakit popular s’ya sa amin noong elementary.

Dalawang beses akong nakatanggap ng mumurahing spaceship sa eskwela. ‘Yung isa, kulay blue ang kahon na may stripes ang design at niregalo ng kaklase ko sa Christmas Party noong elementary. ‘Yung isa, kulay maroon ang kahon, kulay itim ang mismong spaceship pero mabilis sumuko sa labanan dahil madaling nasira at niregalo ng kaibigan ko noong Closing Party namin. Elementary talaga ‘yung mga panahong masaya pa kayong nagbibigayan ng mga laruan at regalo para ipagdiwang ang Kapaskuhan. Pati ‘yung guro ay binibigyan natin ng regalo (s’yempre hindi spaceship), pampasipsip para tumaas ang grado kumbaga. S’yempre, tuwang tuwa ako kapag nakakatanggap ako ng mga ganitong klase ng laruang spaceship kahit na alam kong pare-pareho na akong merong ganoon sa bahay.

Dahil sa mga palengke at ukay-ukay lang nabibili ang mga laruang tulad nito at hindi sa mga mamahaling toy stores sa mga mall, madalas ay sira-sira at naliligo sa alikabok ang mga kahon nito. Minsan ay meron pang scotch tape sa ilalim ng kahon para hindi lumusot ang spaceship. Ang dami kong mumurahing spaceship dati, pero lahat eh hindi tumagal sa akin, at mas nauna pa ng ‘di hamak na masira ang mga kahon. At minsan eh pinagkakaguluhan din ang mga ganitong spaceship bilang premyo sa mga palabunutan. Suwertihan lang talaga para makuha mo ang nag-iisang inaalikabok na spaceship na ito.

Ang maganda sa mumurahing spaceship na ito ay napakadali lang buuin dahil merong instructions sa likod ng kahon (minsan nasa loob ng kahon ‘yung panuto. Naks Tagalog na Tagalog) kaya mabubuo ito kahit ng mga bata mismo. Isa pa, meron itong kalakip na stickers. Desisyon mo kung saan mo gustong idikit ang stickers na ito sa alin mang parte ng spaceship. Pero pwede ring huwag mo na lang idikit sa spaceship at sa halip ay lokohin mo na lang ang kalaro mo at dikitan s’ya ng maraming stickers sa buhok!

Meron akong palagay na ginawa ito ng mga Intsik at Hapon upang makahikayat ng mga manonood sa kanilang mga cartoons na may pagka-“robotic” ang theme tulad ng Voltes 5, Daimos, Mazinger Z, Challenge Of The Go-Bots, Transformers, Voltron, at Combatron (biro lang). Dito kasi magaling ang mga Intsik. At isa pa, ito ‘yung mga panahong malaya pang nakakapasok ang mga gawang Intsik dito sa Pilipinas dahil ligtas pa noon ang mga ito, ‘di tulad ngayon na pati ang mga walang kamalay-malay na laruang pambata ay napapabalitang may mga nakalalasong kemikal. O ‘di kaya matagal nang may mga nakalalasong kemikal ang mga laruang ito at ngayon lang natin nadiskubre dahil sa kakulangan ng sapat na kaalaman tungkol dito?

Hanep. Ang dami ko na naman sinabing kabulastugan. Tuuugsh! Woossssh!