Nakatikim ba kayo ng classic ice cream ng Magnolia Flavor Of The Month?

Ice cream na siguro ang isa sa mga pinakakilalang panghimagas saan mang sulok ng mundo na walang pinipiling panahon. Sino nga bang mag-aakala na ang isang simpleng pagkain na gawa sa iba’t-ibang pinatigas at pinalamig na mga sangkap ay magiging paborito ng mga bata at matanda, may ngipin o wala, tag-init man o tag-lamig? Dito sa Pilipinas ay madalas nilalako ang pagkaing ito. Ang pagkuliling ng ice cream cart ni Mamang Sorbetero habang naglalakad sa maalikabok at mausok na lansangan habang bilad sa init ng araw sa buong maghapon ay naging dahilan kung bakit nakasanayang tawagin ang nilalakong pagkain na ito bilang dirty ice cream. Kung mga tatak ng ice cream naman ang pag-uusapan, kilala d’yan ang Selecta, Nestle, Ben & Jerry’s, Coney Island (naaalala ko ‘to, wala nang ganito ngayon), at Magnolia.

Sa ngayon, tatlong kompanya ng ice cream ang sikat sa ating bansa: Selecta, Nestle, at ang Magnolia. Tinatag noon pang taong 1925, ang Magnolia Dairy Ice Cream ay nakilala noon sa mga hindi pangkaraniwang flavor ng ice cream na malimit ay iba’t-ibang prutas tulad ng avocado, macapuno, buko salad, buko pandan, at fruit salad (lahat na ng prutas!). 

Sumikat ang Magnolia dahil sa kanilang Flavor Of The Month, isang special edition ice cream na inilalabas sa bawat buwan (kaya nga tinawag na Flavor Of The Month). Buwan-buwan ay naglalabas ang kompanya ng isang hindi pangkaraniwang flavor ng ice cream na s’yang pumapatok sa panlasa ng mga Pilipino. Ito rin marahil ang dahilan kung bakit buwan-buwan ay bumibili tayo ng galun-galong ice cream. Kung sabagay, sa estado ng mga presyo ng bilihin ngayon eh malamang abot-kaya pa sa bulsa ang isang galon ng ice cream at hindi ka pa mamumulubi kahit ilang galon pa ang bilhin mo.

Noong unang panahon ay bihira pa lang dito sa Pilipinas ang ice cream flavors na tulad ng Banana Split, Coffee Crumble, Cookies And Cream, Double Dutch, Sweet Corn, at iba pa. Pangkaraniwang flavor ng ice cream noon ang chocolate, vanilla, strawberry, ube at ang mga tipikal na Pinoy favorites tulad ng keso, mango, at ang mga nabanggit ko kanina sa ikalawang talata (sana nabasa mo ‘yun dahil hindi ko na uulitin. Belat. Biro lang).

Magnolia's Golden Nangka Fiesta: Mag-aamoy langka
ang iyong hininga!

Bilang halimbawa, makikita sa larawan sa kanan ang isang May edition ng Flavor Of The Month ng Magnolia, at ito ay binansagan nilang Golden Nangka Fiesta. Okay, hindi ko alam ang nilalaman ng ice cream na ito at kung ano ang lasa nito dahil Flavor Of The Month ito noon pang May 1980. At noong mga panahong ‘yon, hindi pa ako tao at nasa “ligawan” stage kuno pa lamang ang aking mga magulang. Pero kung pagbabasehan ang nasa larawan, mukha s’yang fruit salad na puro langka lang siguro ang sangkap. Kung ganito man nga ‘yun, malamang ay maumay ka nang lubusan lalo na kung hindi ka mahilig sa langka dahil mukhang magkakaroon ng isang masayang fiesta ng mga langka sa iyong lalamunan.

Sa ikalawang larawan naman ay makikita ang isa pang hindi pangkaraniwang edisyon ng Flavor Of The Month ng Magnolia. Oo, tama ang tingin mo, Chico nga ‘yan. Marahil pangkaraniwan na sa atin ngayon ang ganitong formula, ‘yun bang ginagawang ice cream ang isang prutas. Pero ibahin mo ang chico flavored ice cream na ito dahil special edition ito noon pang 1954 – ang panahong isang napakasosyal at mala-ginto kung ituring ang presyo ng isang kilalang brand ng ice cream. At noon ding mga panahong ‘yan ay binubuo pa lamang ng aking mga lolo’t lola ang aking mga magulang.

"Amoy chico na ako... *hic*!"

Hindi na bago ang ganitong flavor ng ice cream ngayon. Kung napanood mo noong nakaraang summer vacation ang isang episode ng programang Kapuso Mo Jessica Soho sa GMA 7, tinalakay doon ang mga bagong klase ng ice cream o sorbetes na gawa sa mga katutubong prutas at gulay ng Pilipinas tulad ng kaimito, chesa, gabi, kalamansi, at kalabasa.

Paminsan-minsan ay may mga pagkakataong binabagay ng Magnolia ang Flavor Of The Month sa kung ano ang napapanahon. Halimbawa, kung panahon ngayon ng saging eh banana flavor o kaya may kaunting sipa ng saging ang gagawin nilang Flavor Of The Month. Minsan naman ay may kinalaman sa okasyon ang Flavor Of The Month. Halimbawa, ano ang mga popular na pagkain tuwing sasapit ang panahon ng Kapaskuhan? Ilan sa mga ito ang fruitcake, queso de bola, fruit salad, kastanyas, at iba pa, kaya ang pangkaraniwang Flavor Of The Month tuwing sasapit ang Disyembre ay cheese flavor, fruit salad, o chestnut flavor. (Hanep. Bakit ba ako nagpapaliwanag?)

Ang isa pang maganda sa Magnolia ay ‘yung lalagyan o containers nila ng ice cream. Gawa ito sa plastic pero masasabi kong “easy to open” ang kanilang mga sisidlan. Hindi mo na kailangan pang mag-exert ng effort sa pagbubukas sa takip ng Magnolia ice cream, hindi tulad ngayon na kinakailangan pang masugatan ang daliri para lamang mabuksan ang kalahating galon ng ice cream na merong nakalagay na “pull” sa gilid ng mga takip nito (karaniwan itong makikita ngayon sa mga galon hindi lang ng Magnolia kundi pati na rin ng Selecta. Dali, tingnan n’yo. Hehe). At maganda ring i-recycle ang container nito dati dahil bilog na bilog, maluwang at wala pang lubak ang ilalim na bahagi.

Nagtataka lang ako kung bakit inalis na ng Magnolia ang kanilang Flavor Of The Month. Masarap pa namang mag-eksperimento paminsan-minsan at maglabas ng iba’t-ibang uri ng ‘di pangkaraniwang flavor ng sorbetes. Hindi ba sila masaya kapag buwan-buwan ay inaabangan ng mga tao ang kanilang Flavor Of The Month? O kung meron pa nito, bakit hindi ko na sila nakikita sa merkado? O baka wala na s’ya talaga dahil hindi na sapat ang mga sangkap na kagulat-gulat? O baka hindi na nila ito masyadong pinagtutuunan ng pansin dahil hindi na kagulat-gulat ang mga klase ngayon ng sorbetes? Gaya na lang sa ibang bansa, ginagawa nang ice cream ang tinta ng pusit, spaghetti, bacon, beer, caviar – pati viagra eh hindi pinatawad! Demontres na ‘yan. Siguro eh hindi na ako magugulat kung minsan isang araw eh bigla na lang umusbong sa mga suki nating tindahan ang condom flavor na ice cream. O baka mamaya pati ang mga gamot at energy drinks ay gawin na ring ice cream. Humanda na kayo saBiogesic ice cream (si Pareng John Lloyd ang endorser s’yempre), Solmux ice cream, Immodium ice cream, Alaxan “if-ar” ice cream (dagdag na naman sa katakut-takot na endorsements ni Manny Pacquaio), at Cobra o Sting ice cream. (Ganito pala ang pakiramdam ng isang linggong hindi nakakakain ng ice cream, nagiging sabaw sa kuwento.)

Naaalala mo pa ba ang World Youth Day 1995?

“For God so loved the world, He gave us His only Son. Jesus Christ our Savior, His most precious one. He has sent us His message of love and sends those who hear to bring the message to everyone in a voice loud and clear. Let us tell the world of His love. The greatest love the world has known. Search the world for those who have walked astray and lead them home. Fill the world’s darkest corners with His light from up above. Walk every step, every mile, every road, and tell the world, tell the world of His love.”

Ang nabasa mo ay lyrics ng kantang “Tell The World Of His Love” na sinulat ni Trina Belamide at opisyal na inawit nina Jeff Arcilla at Raquel Mangaliag. Lagi naming kinakanta ‘yan sa eskwelahan noon pagkatapos ng aming recess—with matching action pa! Bale volunteer lang naman kung sino ang gustong kumanta sa harapan ng klase, at walang problema kung solo ka, duet kayo, trio o kaya naman eh buong klase ang sabay-sabay aawit sa harapan nang sintunado at hindi sabay-sabay ang action na parang mga batang kindergarten na nag-iintermission sa stage. Wala namang premyo o hindi naman nagbibigay ng karagdagang grado ang guro namin pero hindi ko alam kung anong hiwaga meron ang kantang ito at lahat kami ay napapa-volunteer. Automatic ‘yun, walang mintis! Minsan naman eh ni-record namin sa VHS tape ‘yung pag-awit namin ni utol ng kantang ‘yan. Bibo kasi kami noong bata at makapal pa ang mukha kong umawit sa harap ng maraming tao.


Sa mga hindi nakakaalam, ang awiting ito ay official theme song ng World Youth Day na ginanap dito sa ating bansa noong taong 1995. Natanong mo siguro kung ano ang World Youth Day. O kung hindi man eh ipagpalagay na nating natanong mo nga kaya sasagutin ko. Ehem. Ang World Youth Day ay isang pagdiriwang ng Simbahang Katoliko na dinaluhan ng ilang mga kabataan mula sa iba’t ibang bansa sa pamumuno ng yumaong Santo Papa, si Pope John Paul II. Nagsasama-sama ang “pilgrims” sa iba’t ibang panig ng mundo upang makibahagi sa mga kultura ng iba’t ibang bansa bilang Katoliko. Kadalasan ay may ginaganap na misa sa lahat ng Simbahang Katoliko sa buong Pilipinas mula Enero 10 hanggang 15, at ang finale ng World Youth Day ay isang misa sa Luneta na dinaluhan naman ng mahigit limang milyon (Hindi limandaan, hindi limang libo, li-mang-mil-yon! Sa pagkakaalam ko eh televised ang misang ‘yun. Putik, ang daming bumbunan sa telebisyon nun!) katao. Ito ang naging pinakamalaking pagtitipon kasama ng Santo Papa o “Papal gathering” sa kasaysayan ng Romano Katoliko. Sabi ng ilan, mas madami pa ito kesa mga dumalo noong EDSA People Power 1.

Ang World Youth Day noong 1995 ay ang pangalawang pagkakataon na bumisita si Pope John Paul II dito sa Pilipinas. Una s’yang nagtungo dito noong taong 1981. Ang pagbisita ng Santo Papa sa ating bansa noon ay naging malaking balita hindi lang dito kundi pati na rin sa buong mundo. Nakakatuwang panoorin ang Santo Papa habang magiliw na ini-entertain ang mga kabataan. Nag-eexhibition pa s’ya noon gamit ang kanyang baston! Pinapaikut-ikot n’ya ito sabay hiyaw ng mga tao ng “John Paul II, we love you!”. Hindi ko makalimutan ang chant na ‘to. Sa katunayan, nagparang LSS na sa akin ‘yun. Ang sarap pakinggan ng pagkakaisa ng buong mundo habang sinisigaw ang mga katagang ‘yan. “John-Paul-II! <*drum beats*> We-love-you! <*drum beats*> John-Paul-II! <*drum beats*> We-love-you! <*drum beats*>”. Paulit-ulit. Minsan din s’yang gumamit ng lenggwahe natin sa misa kaya naman napamahal sa atin ang Santo papa.

Televised ang World Youth Day noong 1995 at ang Kapuso Network GMA 7 (na Rainbow Satellite pa ang monicker noon) ang official TV network nito. Hindi man ako nakapunta sa Luneta noon pera ang saya-saya ko noong World Youth Day! Bakit? Paano kasi, isang linggong walang pasok noon! Isang malaking yehey! Kaya maghapon ako doon sa bahay ng paborito kong tita. Pagkatapos nilang manood ng coverage nito, kasunod na ang paglalaro ko ng Family Computer nang wantusawa! Elementary pa lang ako noon pero hindi ko na sasabihin kung anong grade ako nun dahil ayoko lang. Hehe.

Kapag nababanggit ang World Youth Day, lagi kong naaalala ‘yung laruang bilyar namin dati. Alam n’yo ‘yung laruang ‘yun? Ito ‘yung maliit na version ng billiards na yari sa plastik at halos mas malaki lang ng kaunti sa chopping board, may spring ‘yung pinaka-tako n’ya, sinliit lang ng holen ang mga bola at madalas ay nabibili sa palengke. Ang tawag kasi ng kapatid ko (na musmos pa lang noong mga panahong ‘yon) sa cue ball doon ay “Pote” (pronounced as “Powt”, parang “Pope” John Paul). Kulay puti kasi ang cue ball at napapanood n’ya sa live coverage ng World Youth Day na laging naka-kulay puti si Pope John Paul II. Kapag naglalaro kami ng mini billiards na ‘yun at biglang pumasok sa butas ‘yung cue ball, sasabihin sa akin ni utol, “Ay, kuya pumasok sa butas si Pote!” at kapag nakailang beses na kami ng tira pero wala pa ring pumapasok na bola eh sasabihin n’ya, “Masakit na ang pwet ni Pote!”. At dahil ako ay isang taong 29,000 ft. below sea level ang kaligayahan eh madalas bumenta sa akin ang statement na ito ni utol.

Walong taon ang nakalipas matapos ang makasaysayang World Youth Day dito sa ating bansa, plano sana muling bumisita ni Pope John Paul II sa ikatlong pagkakataon dito para sa “World Meeting of Families” noong taong 2003. Subalit dahil sa kanyang problema sa kalusugan, pinayuhan s’yang huwag na lamang ituloy ang pagbiyahe. Namatay si Pope John Paul II noong Abril 2, 2005 sa edad na 84.

At muli ko na namang narinig sa aking isip ang theme song ng World Youth Day. <*magkakahawak-kamay habang itinataas unti-unti*> “Tell the wooooorld… Of His loooove…!” <*dahan-dahang ibababa ang kamay sabay bitaw at pahid sa damit dahil pasmado ang kamay ng naka-holding hands!*>